| ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | |
| 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
| 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
| 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
| 28 | 29 | 30 | 31 |
بر مبنای تعریف ارایه شده توسط انجمن مدیریت تکنالوژی، مدیریت تکنالوژی مبحثی است بین رشته ای که پیوند دهنده علوم، انجینیری و مدیریت می‌باشد. از دیدگاه مدیریت تکنالوژی، تکنالوژی اصلی ترین عامل تولید ثروت است و ثروت داشته ای ارزشمند تر از پول است که می تواند عواملی همچون ارتقاء دانش، سرمایه فکری، استفاده مؤثر از منابع، حفظ منابع طبیعی و سایر عوامل مؤثر در ارتقاء استاندارد و کیفیت زندگی را شامل شود.
مدیریت تکنالوژی، در واقع مدیریت سیستمی است که ابداع، کسب و استفاده از تکنالوژی را ممکن می‌سازد و شامل مسؤولیتی است که این فعالیت‌ها را در راستای خدمت به بشر و برآورده ساختن نیازهای مشتری قرار می دهد. تحقیق، اختراع و توسعه اساسی‌ترین مؤلفه‌های خلق تکنالوژی و وقوع پیشرفت‌های تکنالوژیک هستند. اما در مسیر تولید ثروت، مؤلفه مهمتری نیز وجود دارد که همان به‌کارگیری یا تجاری‌سازی تکنالوژی است. به بیان دیگر، مزایای تکنالوژی هنگامی تحقق می‌یابند که نتیجه آن به دست مشتری برسد. مشتری می تواند فرد، شرکت یا بخشی از جامعه باشد. اختراعی که در قفسه نهاده شود، ثروت تولید نمی کند و ایده‌ای که بروز می کند و به کار بسته نمی شود ـ حتی اگر به عنوان اختراع به ثبت برسد، بازده مالی ندارد. تکنالوژی هنگامی به تولید ثروت منجر می شود که یا تجاری شود و یا در مسیر تحقق اهداف استراتژیک یا عملیاتی یک سازمان یا یک ملت به کار بسته شود.[1]
مدیریت تکنالوژی یک مبحث بین‌رشته‌ای است که علوم، انجینیری، اقتصاد و مدیریت را به هم پیوند می زند. از دیدگاه مدیریت تکنالوژی، تکنالوژی اصلی‌ترین عامل تولید ثروت است و ثروت چیزی بیشتر از پول است که می تواند عواملی همچون ارتقاء دانش، سرمایه ی فکری، استفاده‌ی موثر از منابع، حفظ منابع طبیعی و سایر عوامل موثر در ارتقاء استاندارد و کیفیت زندگی را شامل شود.
مدیریت تکنالوژی، در واقع مدیریت سیستمی است که خلق، کسب، و ب‌کارگیری تکنالوژی را ممکن می سازد و شامل مسوولیتی است که این فعالیت‌ها را در راستای خدمت به بشر و برآورده ساختن نیازهای مشتری قرار می دهد. تحقیق، اختراع، و توسعه، اساسی‌ترین مولفه های خلق تکنالوژی و وقوع پیشرفت‌های تکنالوژیک هستند. اما در مسیر تولید ثروت، مولفه ی مهمتری نیز وجود دارد که همان به کارگیری یا تجاری سازی تکنالوژی است. به بیان دیگر، مزایای تکنالوژی هنگامی تحقق می یابند که نتیجه‌ی آن به دست مشتری برسد. مشتری می تواند فرد، شرکت، یا یک نهاد دولتی همچون سازمان‌های دفاعی باشد. اختراعی که در قفسه نهاده شود، ثروت تولید نمی کند و ایده‌ای که بروز می‌کند و به کار بسته نمی شود ـ حتی اگر به‌عنوان اختراع به ثبت برسد ـ بازده مالی ندارد. تکنالوژی هنگامی به تولید ثروت منجر می شود که یا تجاری شود و یا در مسیر تحقق اهداف استراتژیک یا عملیاتی یک سازمان به کار بسته شود.