| ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | |
| 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
| 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
| 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
| 28 | 29 | 30 | 31 |
1- عمومیات
تعریف: خصوص سازی اصولی است که طی آن بخشی از ملکیت های بخش دولتی وفعالیتهای آن دراختیار بخش خصوصی درآمده وازملکیت عمومی یا دولتی خارج گردد.
به عباره دیگر خصوصی سازی درشکل ظاهری عبارت است ازاصولی که طی آن وظایف وتاسیسات بخش دولتی در هر سطحی به بخش خصوصی انتقال داده می شود. اما خصوصی سازی در مفهوم حقیقی به اشاعه فرهنگی درکلیه سطوح جامعه اطلاق می گردد که دستگاه قانونگذاری، قضایه، مجریه وتمام آحاد یک کشوربه مردم گذاشته شود یعنی کار مردم را به مردم گذاشت.
به طور کلی فروش یا انتقال مالکیت صنایع ملی شده، دارای های دولتی ودیگر موسسات تجاری واقتصادی دولتی به سرمایه گذاری خصوصی یا بدون از دست دادن کنترول دولت برای این سازمان ها خصوصی سازی یاد می گردد. در هر حال خصوصی سازی پدیده است که فراگیر وآثارسیاست های مربوط به آن می تواند دامنگیر همه شهروندان گردد. چگونگی واگذاری ها، کنترل و نظارت، فروش دارای های دولتی، ارایه سهام، تدوین امور حقوقی، وضع مقررات جدید، استفاده یا عدم استفاده از کمکها، سرمایه گذاری ها یا قرضه های خارجی، ورود تکنولوژی جدید، آزاد سازی یا کنترل آسان مرزها، تحولات در قوانین گمرکی، تغیر نهادهای داخلی تحول در نگرش تبلیغاتی و آماده سازی مردمی وهزار مساله دیگر، ازعناصرمرتبط باپیامدهای سیاست های خصوصی سازی است.
ادامه موضوع را میتوانید از لینک زیر دانلود کنید