ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | 29 | 30 | 31 |
آبرسانی در کابل:
در ابتدا آبرسانی شهر کابل ذریعه کانالهایی تامین میگردید که اساساً به منظور آبیاری زمین های زراعتی اعمارگردیده بود.
اولین شبکه آبرسانی شهر کابل در زمان امیر عبدالرحمن خان در سال 1880-1901 با استفاده از چشمه هایی که در عقب شفاخانه ابن سینا موقعیت داشتند، احداث گردید.
کانالیکه به غرض انتقال آب استفاده میشد، کانال سربسته بود که بنام جوی دمه گاه یاد میشد.
به منظور تامین آب آشامیدنی درشهر کابل در زمان امیر عبدالرحمن خان (1915-1920) آب کاریز های پغمان ذریعه نل به مخزن توزیعی در افغانستان انتقال داده شد و از آنجا برای آبرسانی مرکز شهر استفاده میگردید. چون نل انتقال سیستم مذکور با گذشت زمان، کهنه شده و از طرف دیگر اتصالات غیر قانونی به آن صورت گرفت، بعد از مدتی آب مذکور به شهر رسیده نتوانست.
غرض حل مشکل، نل جدید تمدید گردید که آب کاریز های قرغه را به مخزن مذکور رسانیده باشد . از اینکه به این نل انتقالی نیز موسسات دولتی اتصالات غیر قانونی را بالای موسسه آبرسانی قبولانیدند. لذا مقدار آب که برای آبرسانی شهر کابل ایجاب می نمود به مخزن رسیده نتوانست . برای رفع معضله، چاه های جدید مانند چاه علم و جهیل (علم و فرهنگ) و پل شرق بعداً حفره و مخزن توزیعی در افغانستان وصل شد. برای ذخیره آب کاریز های قرغه مخزن توزیعی جدید بالای تپۀ باغ بالا در سالهای 1971-1973 اعمار گردید.
برای رفع مشکل و تامین آب آشامیدنی به ساحات وسعت یافتۀ شهر، شاروالی کابل ساحه علاوالدین را بحیث منابع آبی شهر تعیین نمود و حفر چهار حلقه چاه عمیق و ساختمان یک باب مخزن توزیعی به ظرفیت 7500 متر مکعب بالای کوه بریکوت و تمدید شبکه توزیعی سیستم آبرسانی جدید تر را در شهر کابل بنیانگذاری نمودند (1954-1956).
ساحه علاوالدین شهر کابل در بین کوههای آسمایی و شیر دروازه قرار گرفته است که آبهای نفوذ کرده ساحات بالا در ذخایر آبهای زیرزمینی خیلی غنی ساخته است بنابر این دلیل چاه های حفر شده این ساحه (چاه های اطراف سفارت شوروی) بین 40:70lit/sec (چاه های پل آرتل) آبدهی از خود نشان دادند.
ادامه موضوع را میتوانید از لینک زیر دانلود کنید