چندین سال است اکثر کشور های توسعه یافته و در حال توسعه در صنعت بیمه خود، در رشته بیمه شخص ثالث، از نظام حق بیمه طبقه بندی شده یا نرخ گذاری بر اساس سوابق استفاده می کنند.
این در حالی است که با توجه به نظام کنونی بیمه در ایران و اخذ حق بیمه تقریبا یکسان از تمام افراد با ریسک های مختلف، امکان وارد کردن ریسک افراد در میزان حق بیمه ای که شرکت های بیمه دریافت می کنند، وجود ندارد. به طوری که شرکت های بیمه فاقد سنجش های تعیین ریسک افراد در بیمه اتومبیل هستند. این امر علاوه بر ناکارآ کردن قراردادهای بیمه، منتج به تعیین نرخ های غیرعادلانه نیز می شود. در واقع به جای فرد، اتومبیل بیمه می شود و این امر موجب شده تا اکثر شرکت های بیمه در زمینه بیمه اتومبیل و مخصوصا بیمه شخص ثالث متحمل زیان شوند.
با توجه به اطلاعات منتشره از سوی بیمه مرکزی در کشور ما حدود نیمی از حق بیمه های تولیدشده مربوط به بیمه شخص ثالث می باشد. به طور مثال در سال 1385 از مجموع حق بیمه های تولیدی(4/26563میلیارد ریال) بیشترین سهم(9/43 درصد) به رشته شخص ثالث تعلق داشته. این در حالی است که همچون سال های گذشته بیشترین خسارت پرداختی(7/9552میلیارد ریال) نیز به این رشته مربوط می شود که بیش از 58 درصد از خسارت های پرداختی شرکت های بیمه را تشکیل می دهد که این امر منجر به ضریب خسارت بالادر این رشته می شود به طوری که این رقم از 100 درصد نیز تجاوز کرده است.
در مورد بیمه اتومبیل قیمت های کارا قیمت
هایی هستند که مساوی با هزینه ای باشد که انتظار می رود فرد برای شرکت بیمه ایجاد
می کند. چون این گونه نرخ گذاری برای بیمه گذاران انگیزه ایجاد می کند تا هزینه
ریسک خود را کاهش دهند زیرا رانندگان در حین رانندگی، خرید اتومبیل و خرید میزان
پوشش بیمه و میزان احتیاط به کار برده شده هنگام رانندگی، هزینه مورد انتظار خسارت
آن را در نظر می گیرند.
برای تعیین نرخ بیمه شخص ثالث روش های متعددی وجود دارد
که در ادامه به چند روش نرخ گذاری حق بیمه شخص ثالث در کشورهای مختلف دنیا پرداخته
می شود.
یکی ار روش های کارا در نرخ گذاری بیمه طبقه بندی ریسک می باشد. گروه بندی افراد با خصوصیات ریسک مشابه که احتمال بروز خسارت مشابهی دارند به منظور تعیین قیمت عادلانه طبقه بندی ریسک نامیده می شود. در دسته بندی ریسک سعی می شود از افراد متناسب با میزان خسارت مورد انتظار آنها حق بیمه گرفته شود. اکثر کشورهای توسعه یافته با بهره مندی از سیستم طبقه بندی ریسک افراد سعی در افزایش بهره وری و سوددهی صنعت بیمه خود داشته اند.
متناسب بودن حق بیمه و ریسک افراد در حالت
دسته بندی ریسک باعث افزایش کارآیی و برقراری عدالت می شود. از طرفی نیز دسته بندی
ریسک در افراد این انگیزه را ایجاد می کند تا ریسک خود را به منظور کاهش حق بیمه
پرداختی شان کاهش دهند. در حقیقت طبقه بندی ریسک با هدف کاهش هزینه ریسک بهینه
پارتو است .
یکی دیگر از سیستم های نرخ گذاری موفق در دنیا سیستم نرخ
گذاری بر اساس سوابق افراد است. سیستمی که در آن حق بیمه افراد به طور خیلی زیادی
به میزان بی احتیاطی راننده بستگی دارد. در این روش حق بیمه های اخذ شده از
رانندگانی که در سابقه خود تصادف یا تخلفات زیاد دارند حداقل دو برابر مبلغ اخذ
شده از رانندگانی با سابقه کاملاخوب است.
ادامه موضوع را میتوانید از لینک زیر دانلود کنید