نظریات اقتصادی

افلاطون (348-428 قبل از میلاد مسیح)

افلاطون شاگرد سقراط و استاد ارسطو، اشراف زاده و برای سیاست خلق شده بود. با وجودی که همۀ عمر در سیاست تفکر می کرد و با وجود نبوغ سیاسی، سیاستمداری نا موفق بود و بعضی را عقیده بر این است که نبوغ ذاتی افلاطون مدیون همین ذوق ناکامش بوده و علت ناکامی او را در سیاست نیز شکست آتن در سال 404 قبل از میلاد می دانند که خانوادۀ او در دستگاه حکومت سهمی داشته و افکار عمومی به آن خانواده به نظر بغض مینگریسته است. افلاطون پس از شهادت استاد خود سقراط چندی به جهانگردی و بعداً در اکادمی علوم سیاسی به تعلیم حکمت پرداخت. افکار اقتصادی افلاطون بر پایۀ اخلاق بنا شده؛ افلاطون که دورۀ پستی های زمان خود را در جمعاوری ثروت می دید، عقیده داشت که پول و فضیلت دو کفۀ یک ترازو هستند و ممکن نیست که یک طرف ترازو بالا رود بدون آنکه طرف دیگر آن نزول نکند.

افلاطون دلبستگی به پول و ثروت را تقبیح و ربا خوری را محکوم کرده بود. به مردم توصیه می کرد که بجای طلا و نقره برای فرزندان خود فضیلت و تقوا به ارث بگذارند. ایده آل جمهوری افلاطون تشکیل حکومت اشتراکی است که با کمونیسم امروزی فقط در نام مشترک است. کمونیسم افلاطون یک کمونیسم اشرافی بود. افلاطون از دموکراسی آن زمان  که به عوام فریبی و زوال گرائیده بود دلخوش نبود و آرزوی حکومتی می کرد که به حسب سلسلۀ مراتب استوار باشد.

ادامه موضوع را میتوانید از لینک زیر دانلود کنید.

لینک دانلود